Fortaleza de Rande

O derradeiro vestixio terrestre da Batalla de 1702

 

Planta da Fortaleza durante o séc. XVIII

Recoñecida como Castelo de Rande, descoñécese a data exacta da súa construción aínda que hai noticias de que xa existía no séc. XVI.

Formaba parte do precario sistema defensivo da ría de Vigo durante a época moderna, que sufriu os embates de numerosos conflitos armados dende o séc. XV, e continuados enfrontamentos con Francia, Inglaterra e Portugal primordialmente, que teñen o seu paradigma na Guerra de Sucesión Española de principios do séc. XVIII.

Trátase dunha fortaleza abaluartada, desenvolvida en plano, con pouca altura para protexerse da artillería, e semellante a outras fortalezas e castelos de época moderna da contorna. Construída ao modo da enxeñería militar moderna, con alambores acusados e plantas en estrela e, no noso caso, en cuña.

A súa posición sobre o rochedo da costa convértena en castelo rochero, e dábanlle un aspecto esvelto sobre a liña de costa pola propia acusada pendente do lugar. Trala súa ruína na batalla de Rande, reformouse no 1788 polo capitán de enxeñeiros Cayetano Paveto.

O Castelo de Rande figuraba como defensa do Estreito, cunha lonxitude de 800 m. de paso entre as puntas de Rande e Corbeiro, entre as que se tendía unha cadea que o cruzaba para impedir que os barcos entrasen na Enseada de San Simón. Considerando ademais a súa configuración orográfica do estreito en forte pendente que determina a defensiva das dúas fortalezas localizadas a cadanseu lado, expostas sempre ao dominio da posición en altura dos atacantes, con moitas dificultades de obter un espazo de certa amplitude para un enfrontamento artilleiro e para os servizos loxísticos de apoio.

Nos anos 70 do séc. XX, cando se desenvolveu a construción da Ponte dos Tirantes de Rande, a estrutura viuse moi afectada pola localización dos piares en terra da Ponte, que coinciden coa súa planta principal.