Construído
pola empresa “Minero Siderúrgica de
Ponferrada, SA” na década de 1960
A empresa que devolve a exportación de mineral de
ferro cara a Alemaña e Inglaterra ao porto de Vigo foi a “Minero Siderúrgica de
Ponferrada”, que xestionaba o coñecido Cotto Wagner. Este xacemento, do que
antes se extraeu volframio, foi preparado a finais dos anos corenta e comezouse
a extraer mineral no ano 1954, o mesmo ano que lle enviou o primeiro pedido á
empresa alemá Friedrich Krupp Hüttenwerke AG a través do porto de Vigo. O
peirao dos transatlánticos non era o lugar idóneo para a carga debido as
limitacións que presentaba para o acceso dos buques.
Entre os anos 1955 e 1959 exportáronse dende o
porto de Vigo 1.631.380 toneladas de mineral de ferro. Segundo as previsións
feitas pola empresa sería preciso contar cunhas instalacións que permitisen
condicións de atraque para buques de 17.000/22.000 toneladas. Así, debido ás
necesidades técnicas e ás perspectivas de crecemento, a “Minero Siderúrgica de
Ponferrada” solicítalle á Autoridade Portuaria de Vigo en 1960 unha concesión
no estreito de Rande para crear unhas instalacións de carga con capacidade de
procesamento de 2.000 toneladas por hora.
O proxecto foi elaborado polo enxeñeiro Eloy
Fernández Valdés e contemplaba tres plataformas unidas por unha ponte metálica
sobre a que discorría unha cinta transportadora. Finalmente as obras, que se
inician en 1960, non rematan ate 1966 cando a empresa presenta o escrito de
finalización das obras e pide a autorización para iniciar os servizos en Rande.
Os datos de exportación de ferro no período
1966-1974, no que permaneceu activo o cargadoiro, mostran máis de tres millóns
de toneladas embarcadas, o que facía correctas as previsións da “Minero Siderúrgica
de Ponferrada”. O que non previron foi a crise enerxética mundial dos anos
setenta e a competencia dos outros países. Ante esta situación a empresa, xa en
1971, pídelle á Autoridade Portuaria a redución das tarifas de embarque co fin
de aumentar a súa competitividade. Pero o agravamento da crise e as
dificultades para competir con outros mercados levan ao cese da actividade do
cargadoiro no ano 1974.